Bush Garden en Spectromagic

Het weer: warm en benauwd
Aantal genomen foto’s: 580
Totaal aantal genomen foto’s: 4.127

Vandaag was een topdag (als of we deze vakantie een slechte dag hebben gehad!) waar alles lukte. We begonnen de dag bij Bush Garden. Een heel leuk park waar dieren en attractie door elkaar heen lopen. We hadden van Patricia en Richard gehoord dat je bij dit park ook een tour had waar je giraffen kon voeren
dus toen we binnen kwamen hebben we ons daar gelijk voor opgegeven. We hadden eerst wat moeite met het opgeven van Solange. Volgens die meneer achter de balie moest een kind vijf jaar oud zijn. Toen ik heb vertelde dat hij daar mijn jongste dochter veel verdriet mee zou doen ging hij zelfs nog naar iemand toe bellen om te vragen of hier toch van afgeweken kon worden en volgens diegene die hij aan de telefoon had kon dat niet. Toen ik aan hem vroeg of de leeftijd van de kinderen gecontroleerd werd antwoordde hij ontkennend en ik kon aan zijn ogen zien dat hij al helemaal begreep waar ik naar toe wilde. “Nee” antwoordde hij lachend. “Dus als jij nu aan mij vraag hoe oud mijn dochter is en ik antwoord vijf jaar, dan geloof jij mij??” “Ja hoor, zei hij. “Goed, dan is mijn dochter vijf jaar oud”. “Okee”. En ook Solange mocht mee de giraffen voeren. Hij kon er zelf ook heel erg om lachen. Hij vertelde wel dat hij een veiligheidsvoorschrift was en dat ik nu wel zelf verantwoordelijk was. Als er iets zou gebeuren dan kon ik Bush Garden niet meer aansprakelijk stellen. Dat begreep ik best maar ik wilde dat risico best wel nemen. Ik kon me niet voorstellen dat het nou echt zo ontzettend gevaarlijk kon zijn. En dat was het ook niet. Het was echt geweldig!!! Maar we hadden een afspraak om twaalf uur en we moesten dus ons tot die tijd zien te vermaken. Nou dat was echt geen moeite hoor. We zijn langs verschillende dierenverblijven gelopen waar je heel dichtbij de dieren kon zien.

Prachtige foto’s gemaakt, zelfs Yentle is een tijdje met een fototoestel bezig geweest en heeft hele mooie foto's kunnen schieten.
Al gauw liep het naar kwart voor twaalf en ons was verteld dat we ons een kwartier van te voren moesten melden dus dat hebben we ook netjes gedaan. Met nog meer mensen gingen we op een truck met een open achterkant. Daar kon je rustig op staan en konden de giraffen goed bij je. We werden naar de plek van de giraffen toe gereden en daar kwamen ze gelijk op ons af. Er was zelfs een kleine “baby” bij die maar net boven de bovenkant uit kon komen. Daar kregen we van de vrouw die met ons mee ging allemaal blaadjes andijvie en die kon je hun dan voeren. Dat was echt super leuk. Voor je het wist hadden ze het al uit je handen gegrist met die lange tongen. Dat ging echt heel snel. Ik was bang dat ik helemaal geen leuke foto’s had van iedereen met een giraf maar dat valt nog reuze mee. Alleen van Kenneth is het niet zo goed gelukt. Bij hem waren ze wel heel snel. Na het voeren reed de truck nog een stuk door en kregen we nog andere dieren te zien en op zich moeten ze zich daar toch wel goed kunnen redden want ze hebben best flink de ruimte. Het is natuurlijk geen natuurlijke omgeving maar een hoop van deze dieren zouden niet eens weten wat hun overkwam als ze in de natuur werden losgezet. Die zijn in gevangenschap geboren en kunnen in het wild misschien niet eens overleven. Na de tour zijn we met een klein kabelbaantje naar het andere kant van het park gegaan om daar de Rino Rally te doen. Een hele leuke attractie waar je ook dichtbij dieren komt met een jeep maar met die jeep ook nog het water op gaat.
Yentle had hierbij mazzel want ze mocht voorin naast de bestuurder zitten.
Toen door naar de boomstammen. Daar ging Kenneth met Yentle in want helaas mocht Solange door haar lengte nog niet in en de rest van de club (waaronder ik) had geen zin om weer door nat te worden.
Dat viel uiteindelijk reuze mee in deze boomstammen baan maar ach, toch lekker droog gebleven. Je kruis blijft altijd zo nat! Maar terwijl zij daarvoor in de rij stonden ben ik lekker naar het tijgerverblijf gelopen want daar hebben ze twee prachtige witte tijgers. Heerlijk op mijn gemak foto’s staan te nemen en ik moet zeggen er zijn er een aantal goed gelukt. Dat is zo fijn met een digitale camera. Je kunt gewoon door blijven schieten, die je niet leuk vindt haal je er gewoon weer af. Rustig terug gelopen en toen waren Kenneth en Yentle pas aan de beurt dus van hun ook hele leuke foto’s nog kunnen maken. Nadat ze eruit waren gekomen kwamen we terecht bij een vogelverblijf waar kleine papagaai-achtige rond vlogen. Je kon daar bekertjes nectar kopen (voor het leutige bedrag van $ 5,00 per stuk!!) en dan kon je naar binnen. Die vogels waren tam en kwamen met zijn alle op je af gevlogen. Helaas landde er eerst een aantal op Solange haar hoofd en die schoot gelijk in de stress maar nadat ze haar oma zag die wel met een stuk of acht vogels op haar stond kalmeerde ze al heel snel en vond ze het helemaal geweldig. Die nectar was dan niet goedkoop maar toch wel zijn geld waard. Wat een waanzinnige ervaring was dat ook. Ik had op een gegeven moment een speciaal vriendinnetje die mijn handen en nagels aan het manicuren was.
Alles werd netjes nagelopen en er zat geen vuil meer onder. Helaas voor mij nam ze haar werk wel heel serieus en ging ze verder door naar boven. Tot aan mijn ooghoeken aan toe.
Dat vond ik toch wel een beetje eng hoor al heeft ze me totaal niets gedaan. De kinderen vonden het allebei helemaal geweldig maar helaas was de nectar zo op. Vooral als je er door de schrik ook nog een gedeelte van op de grond laat vallen (he Solange) Helaas voor Yentle mocht ze niet in de achtbanen van het park; op één na. En nadat ik daar met haar in was geweest, had ik daarvan ook liever gezien dat die ook verboden was. Dat was de houten achtbaan en daar kan je als je het mij vraag hersenletsel aan overhouden. Wat schut dat ding heen en weer zeg. Het gaat gewoon zeer doen. Stiekem had ik mijn fototoestel mee gesmokkeld en heb ik weer wat leuke foto’s kunnen maken
(Twan je kunt weer lachen jongen!)
We hadden besloten om wat vroeger te gaan eten zodat we nog de voorstelling van Katunga van half vijf konden zien (dit was namelijk de laatste voorstelling van de dag)
Heerlijk gegeten in een restaurant al zal ik daar niet meer zo snel een sandwich bestellen. Ik had namelijk niet zo’n honger en wilde dus ook niet zoveel eten. Mensen kinderen wat kreeg ik een bord vol. Twee enorm dikke boterhammen, zeeeeeer rijkelijk belegt en daarnaast nog patat. Echt veel! Ik heb dus ook niet alles op kunnen eten. De andere waren dik tevreden met hun keuze en iedereen heeft heerlijk kunnen eten. Toen kwam de musical en die was ook heel mooi. We zaten op een prima plek en hebben alles goed kunnen zien. Nadat we hier uit kwamen zijn we naar de uitgang gegaan, mam was het helemaal zat en was zelfs misselijk van de warmte. Die wilde zelfs niet mee naar Magic Kingdom voor de lichtjesparade.
We hadden namelijk dat plan opgevat omdat de kinderen ongetwijfeld in de auto in slaap zouden vallen (wat ze ook deden) en dat ze daardoor nog een beetje energie hadden bijgetankt om het tot negen uur vol te houden. Vandaag was de laatste dag dat we van de Disney tickets gebruik konden maken. Ze zijn namelijk maar veertien dagen geldig na de eerste dag van gebruik en daar was vandaag de laatste dag van. Dus nu was het die kans vast grijpen. We hebben dus eerst mam en Bert thuis gezet en daarna zijn Kenneth, de kinderen en ik doorgereden. Bij aankomst bij de parkeerplaats vertelde die man in het hokje dat we niet meer voor de parkeerplaats hoefde te betalen. Prima en bedankt! Houden we toch ook weer twaalf dollar in de knip. Een prima plekje om te parkeren gevonden en konden gelijk in het treintje stappen. Bij aankomst bij het DTT stond de boot al klaar en die bracht ons zo naar de overkant. We konden gelijk doorlopen en bij binnenkomst gelijk gevraagd waar de parade zou beginnen. Dat was gelijk bij binnenkomst en aangezien we ruim op tijd waren konden we een eerste klas plekje uitkiezen. Op het bordes van het treinstation.
Niemand die voor je staat en een eerste klas zicht als ze de hoek om komen. De kinderen hebben zich geweldig gedragen toen ze moesten wachten. Zo zeer zelfs dat we van mensen complimenten kregen. Kijk daar gaat een moederhart toch van groeien. Toen de parade begon had ik twee meisjes naast me zitten met hun mondje open van verbazing.
Wat vonden ze dat mooi. Ze hebben er echt van zitten genieten en Kenneth en ik waren heel blij met ons zelf dat we dat toch nog gedaan hadden. Ook deze herinnering hebben ze erbij. Maar dat was nog niet alles (allermensen wat wordt deze blog lang)
Toen de parade afgelopen was zijn we gelijk weer naar de uitgang gelopen en dit keer kozen we voor de monorail. Daar stond een kleine rij maar het was nog makkelijk te doen. Toen ik aan die “regelaar” daar vroeg of het mogelijk was of we bij de bestuurder konden zitten vertelde hij me dat dit kon en dat we helemaal naar voren moesten lopen. Daar stond één gezin die hetzelfde idee had en moesten we op de volgende monorail wachten. Dat was natuurlijk helemaal niet erg want die dingen rijden af en aan. Dus een paar minuten later stopte er weer één en konden wij erin. Op de valreep hebben de meiden dus ook nog voorin bij de bestuurder van de monorail gezeten. Een hele aardige vent die de meiden ook nog allerlei kaartjes toestopte waarop stond dat ze dus voorin hadden gezeten.
Dat gebeurd dus heel de dag door je moet er alleen wel om vragen (en eraan denken) Toen was de koek op. Yentle en Solange wisten allebei niet meer op te noemen wat ze het aller-leukst van vandaag vonden. Er waren zoveel verschillende dingen. De keus was echt te moeilijk. Kortom, een zéér geslaagde dag en een zéér lange blog. Ik ga er dus nu ook mee stoppen want morgen is er weer een dag. Helaas wel onze laatste dag. Claudia je had gelijk hoor, we gaan zeker terug!