Koffers inpakken en Aquatica

Het weer: soms wat bewolkt maar voor het grootste gedeelte zonnig
Aantal genomen foto’s: 12
Totaal aantal genomen foto’s: 4139 (hier komen ook nog twee rolletjes van een onderwatercamera bij maar ik weet nog niet hoeveel daar van zijn gelukt)

De dag begon met opruimen, inpakken en schoonmaken. Het viel toch vies tegen. Ik geloof dat ik de economie van Amerika iets te veel heb gesponsord. Het ging er niet allemaal meer in. Ik heb nog wel een sporttas over maar die kan niet goed dichtgemaakt worden en ik vind het toch eng om daar mijn spullen in te doen. Hij hoeft maar ergens achter te blijven haken en hij scheurt open. Als je af en toe een koffer toegetakeld ziet dan weet je dat er allerlei scherpe randen moeten zijn. Die krassen komen namelijk niet zomaar in je koffer. Nee, ik vind dat geen fijn idee. Er moet nog maar een koffer komen.
Maar eerst naar Aquatica. Ik had eigenlijk helemaal geen zin. Ik was moe en zat er eigenlijk een beetje door heen. Het idee dat we weer naar huis moeten zal ook wel mee hebben gespeeld want ik had nergens zin meer in. Maar om tien uur waren we eigenlijk wel klaar met inpakken (tenminste de koffers waren vol) en ik begon me toch flink schuldig te voelen. Kenneth was met de meiden in het zwembad aan het spelen
maar had nog wel zin om naar een waterpark te gaan en ook de meiden waren wel wat teleurgesteld toen ik ’s morgens vertelde dat ik geen zin had. Tja, dan maar je er overheen zetten en in de auto stappen. Mam en Bert bleven thuis want die hadden helemaal geen zin. Mam kan niet zwemmen en die wilde liever in huis in de airco blijven. Die is de zon toch wel een beetje zat aan het worden. Het is ook echt ongelofelijk. We hebben hier alleen maar stralend mooi weer gehad. Nog niet één regendruppel heb ik mee gemaakt. En ik moet zeggen, toch vind ik dat wel een beetje jammer. Het is bekend dat je hier van die plensbuien hebt waardoor je echt geen hand meer voor ogen kan zien. Ik heb daarvan ook foto’s gezien en dat had ik best wel één keertje mee willen maken. Niet persé er in staan maar ook dat had me eigenlijk niet zoveel uitgemaakt als daarna nog de zon terug zou komen.
Maar aangekomen in Aquatica kwam m'n zin wel weer terug. Het is een prachtig park met heel wat geweldige waterbanen. De meiden vonden het geweldig. Solange kon helaas weer niet overal in maar er bleef toch genoeg “spannende” dingen over om het haar naar de zin te maken. De meiden vinden wat betreft “Aktie” het vaak niet eng genoeg. Met Solange in een rubberen band van een hoge glijbaan af, kan gewoon niet vaak genoeg. Ze is nog niet uit het water of ze rent alweer naar de ingang. Nog een keer. Yentle kon gelukkig wel overal in en heeft daar ook dankbaar gebruik van gemaakt. Er was ook een geweldige stroomversnelling die we twee keer met zijn vieren hebben gedaan. Solange had een reddingsvest aan en die kon zich uitstekend redden. Helaas kan ik nu geen foto’s bij de blog doen want die zijn gemaakt met een water camera en dat rolletje moet eerst ontwikkeld worden. Dus het aantal foto’s van vandaag is ook nog iets onzeker. Met die camera’s is het altijd maar de vraag wat je ervan overhoudt. Om half drie hebben we er weer een eind aan gebreid want opa en oma zaten thuis op ons te wachten. We moesten nog op kofferjacht. Dus op naar huis. We hadden bijna alle waterbanen gedaan. Thuis nog even wat gedronken en hup weer in de auto naar een flea market op de 192. Daar heb je er meerdere. Eerst wilde we terug naar die waar we van de week waren geweest maar toen we langs een andere reden zijn we daar maar gestopt. Een hele mooie koffer gevonden voor $ 37,00. Ongelofelijk hoe goedkoop die hier zijn. Bert wilde op de laatste avond toch graag uit eten in een steakhouse en had er ’s middags nog eentje uitgekozen. Het was Black Angus geworden.
En ik moet zeggen….. het was een prima keus. We hebben heerlijk gegeten en wat krijg je veel. Ook het drinken in niet normaal. Cola blijven ze hier maar bijvullen. Ik heb niet één keer mijn glas leeg kunnen drinken. Hij heeft hem één keer bijgevuld toen ik hem tot de helft had leeggedronken maar de keren daarna heb ik gauw mijn hand erboven gehouden. Er komt geen einde aan. Maar het was een hele aardige vent en hij zorgde goed voor ons.
Toen weer lekker naar huis. Voor de laatste keer. De meiden hebben nog even een verslag van de dag gedaan en zijn toen lekker naar bed gegaan. Toen begon het echte werk. Die laatste restjes in de koffer krijgen. Het is niet te geloven hoeveel je daar nog van hebt. Elke keer als je je omdraait vind je weer wat en dat je ook echt mee wilt cq. moet nemen. Het is nu wel gelukt. Er is ook nog wat bij mam haar koffer terecht gekomen en we zitten nog onder het gewicht. Tenminste dat hoop ik wel want één koffer weeg toch nog 22 kilo aan zo’n weeghaak. Ik hoop dat dit ook op het schermpje op het vliegveld komt te staan. Ik vind hem heel dichtbij de grens. De andere koffers zitten er rond de twintig kilo maar zitten wel stampers vol. Morgen gaan we om kwart over acht rijden naar het vliegveld want we hebben gehoord dat het op zaterdag heel druk kan zijn. Heel veel mensen gaan natuurlijk nu naar huis. Al is het een feit dat het de laatste week lang zo druk niet was in de parken. Maar als dat alleen toeristen zijn dan is het vliegveld toch nog aardig vol.
Mensen dit is mijn laatste blog. Ik denk niet dat ik een zondag op de dag er nog tijd voor hebt. Ik wil iedereen bedanken voor alle reacties en getoonde belangstelling. Het spijt me dat meerdere mensen nu ’s morgens een ander ritueel moeten opstarten (hahahaha) maar in mijn dagelijks leven ga ik het echt niet redden om een blog bij te houden. Sterker nog, mijn leven is lang zo interessant niet om daar dagelijks over te schrijven.
Nu volgt voor de laatste keer een filmpje van de meiden. Ook zij vinden het wel jammer want ze vonden het elke keer weer leuk om te doen