Wat gaat de tijd toch snel.

De laatste week gaat beginnen. Wat is die tijd toch snel gegaan. Als je nu terug kijk naar de dag dat we besloten om naar Amerika te gaan en vandaag dan is de tijd omgevlogen. Ik moet zeggen dat ik enorm genoten heb van de planning vooraf. Elke keer kreeg ik al zo’n vakantiegevoel daarvan. Ik was er niet dagelijks mee bezig maar toch vaak genoeg. De laatste week gaat nu in. De koffers beginnen nu vorm te krijgen wat betreft de spullen die we mee willen nemen en ook de kinderen zijn nu druk bezig met hun lijstjes. Yentle tracht alles op te schrijven al valt dat niet mee wanneer je in groep 3 zit en nog niet weet hoe alles geschreven moet worden. Sinds zij in groep 3 zit vind ik trouwens de Nederlandse taal een stuk ingewikkelder geworden. Hoe moet je het allemaal uitleggen en verklaren. Dat er een verschil bestaat tussen één o en twee oo. Maar als je oor wilt schrijven dat je toch zo “oor” moet schrijven en niet “or”. Terwijl als je de regels hanteert die zij wordt aangeleerd dat ze dan helemaal gelijk heeft. Zo kloppen er zoveel dingen niet en dat valt me steeds meer op. Ik zou graag ook met iets helderder willen komen dan: “ik weet het ook niet waarom ze daar toch twee o’s gebruiken terwijl je ze niet uitspreekt. Ik heb er geen verklaring voor!” Maar genoeg over mijn problemen over de Nederlandse taal. Binnenkort zullen we die taal voor een aantal dagen toch een stuk minder praten.
Solange haar lijstje bestaat niet maar die gaat ervan uit dat als je het maar vaak genoeg tegen je moeder zegt dat het dan vanzelf wel goed gaat komen. En ook daar heeft ze geen ongelijk in. Ik probeer wel grenzen te stellen hoor want niet alles van haar lijstje past gewoonweg in de koffer. Het leek haar bijvoorbeeld ook een leuk idee om haar fiets mee te nemen. Daar heb ik toen maar even een lijn getrokken. Sorry maar helaas. Het was een leuk idee maar dat zit er niet in. Ze mogen allebei een handtrolly (die je als handbagage mee mag nemen) met speelgoed of andere zaken meenemen en als die vol is of aan zijn gewicht zit dan is het klaar!

Het contact met Pieter penpe in the usa-juni2009 is nu wat "ge-upgraded". We hebben afgelopen zaterdag voor het eerst telefonisch met elkaar gepraat. Dat is toch heel grappig als je iemand totaal niet kent. Maar het ijs was héél snel gebroken want wat is die man (en Petra op de achtergrond) een bron van informatie. Het was een heel gezellig gesprek en doordat je één dezelfde interesse hebt hadden we genoeg gesprekstof. Ik heb nu al heel wat vragen aan hem gesteld, per telefoon en per mail, waar ook heel duidelijk en uitgebreid antwoord op is gekomen. Op sommige vragen weet hij zo één, twee, drie zelf geen antwoord maar daar wordt dan heel snel op terug gekomen. Ik ben heel blij dat ik via deze log met hun in contact ben gekomen want ik weet nu zoveel meer over Amerika.